Konu özeti: Truva düşer, fethedilir ve savaş sonrası kentin erkeği kalmaz; sıra kadınlara gelmiştir. Kadınlar korku dolu bekleyişlerle yavaş yavaş paylaşılmaktadır.
Sartre eseri çağına uyarladığı için koşullara gönderme yapan vurucu sözler var. Bu nedenle eser, tiyatral işlenmekten ziyade, trajedinin içine makale sıkıştırılmış gibi kalmış kimi zaman. Trajedi kısmı çok tiyatral, makale kısmı çok öğretici. Siz bu iki çağ arasındaki uçuruma ezgilerle Anadolu çağrışımlarını da ekleyin. O ezgilerin bir artısı, 'bizden' diye düşünmenizi ve oyuna uzak kalmamanızı sağlıyor.
Ben oyunu pek beğenemedim; oyunu tatsız kılan unsurların başında ağıt vurgusunun sürekli aynı tonda, aynı vurgularla, ne yazık ki sunni bir kurguyla aktarılması geliyor. Oyuncular oynamıyorlar, oynanmışı taklit ediyorlardı sanki... Sadece oyunun başında gördüğümüz Boglarka Csösz? Kim? Playboy'a poz vermiş bir fotomodel. Oynayamayacağından değil; ama sırıtıyordu işte. Niye o?.. Ayrıca Andromakhe'yi canlandıran oyuncu o rolün görkemini taşımıyordu bence. Kraliçe Hekabe'yi canlandıran Ayla Algan? Yorum yok... Bir tek Kassandra'yı canlandıran oyuncuyu bir kenara koymak isterim. Gayet başarılıydı.
Dekor yoktu; ama dekorun yokluğuyla yok olmuş bir kent havası da yaratılamamıştı. Dolayısıyla oyuncuların nerede oldukları, ne yaptıkları belli olmuyordu. Seyirciyi de o havaya sokmakta zayıf kaldı dekor(!).Ayla Algan'ı seyretmek için oyuna gitmeyi düşünen varsa hiç heveslenmesin, zaten tek perdelik olan oyunda Algan'ın replikleri beş satırı geçmiyor ve bunlar dışında oyunculuk sergilemesini gerektirecek bir sahne olmadığından ağıt görüntüleri vererek devam ediyor Ayla Algan.
Oyun hiç mi bir şey anlatmıyor, diye sormayın. Anlatmaz olur mu! Elbette çok şey anlatıyor; ama dekor ve oyun zaafıyla birleşmiş genel manada bir elektrik eksiği vardı.
